„Rione Sanità” to samotność i miłość, ironia i tragedia, los i grzech. Kontrast, który tworzy surrealistyczne istnienie. Ulica oraz dom splatają się i to, co prywatne staje się publiczne a publiczne, skrywa prywatne sekrety. Cisza jest rzadkim darem na tych uliczkach, jednak gdy się objawia, pozwala dostrzec pierwotną duszę zapomnianej ludzkości.
Projekt „Sanità” skupia się na intymności obecnej w życiu mieszkańców Riony. Rione Sanità została zbudowana w XVI wieku. Wcześniej, w epoce greko romańskiej, na terenie tego kwartału znajdował się cmentarz. Silne połączenie pomiędzy mieszkańcami a śmiercią jest jedną z najważniejszych cech dzielnicy. Rione Sanità, która kiedyś była miejscem dla arystokratycznych, zamożnych rodzin, za sprawą budowy mostu „Sanità” (obecnie „Maddalena Cerasuolo”), stała się jedną z najbiedniejszych dzielnic Neapolu. Most ten został zbudowany przez Francuzów w latach 1806- 1809, aby połączyć Pałac Królewski Capodimonte z resztą miasta. „Rione Sanità” jest pogrążona w depresji. Wytworzyła ona własną miejską rzeczywistość, w której zbędnym jest przemieszczanie się do innych części miasta. Ta izolacja, pogorszona jeszcze przez brak integracji i programów rozwojowych doprowadziła do rozwoju różnych problemów społecznych, takich jak bezrobocie, rzucanie szkoły przez młodzież, obecność organizacji kryminalnych. Jednocześnie mieszkańcy mają silną tożsamość lokalną, przekonanie o własnej przynależności, które zakłócone jest jedynie na powierzchni przez nowoczesność. Dzielnica staje się domem dla ludzi o różnym pochodzeniu i historiach. Ta różnorodność jest bogactwem, ponieważ jest ona powodem nie tylko marginalizacji, ale też niezwykłej witalności tego miejsca.
Cały projekt został zrealizowany przy użyciu aparatu Leica M6 oraz Nikona f3 na filmie KodakTrix 400 (czułość zwiększona została do 800 ISO), a wywołany został samodzielnie przez artystę.
Ciro Battiloro (urodzony w 1984 roku w Torre del Greco) jest włoskimi fotografem osiadłym w Neapolu. Studiował filozofię na Uniwersytecie Federico II w Neapolu. Po ukończeniu studiów zrobił specjalizację z fotografii dokumentalnej. Jego prace traktować można jako analizę człowieka i tego, w jaki sposób życie w dyskomforcie i społecznej izolacji uwidacznia jego prawdziwą naturę. Poprzez intymne przedstawienie codzienności komentuje bardziej ogólne tematy społeczne. W ostatnich latach w szczególności koncentruje się na marginalizowanych częściach miast na południu Włoch, takich jak Rione Sanità w Neapolu, Quartiere Santa i Lucia w Cosenzy. W 2015 roku był uczestnikiem drugiej edycji LAB- nieregularnej rezydencji artystycznej w Cosenzy oraz Up-Urban People w Mediolanie. Jego prace były publikowane w wielu magazynach m.in. L’Espresso, Internazionale, LFI, GUP, Doc! Photo Magazine, a także eksponowane w muzeach oraz galeriach.