.jpg)
Dokument Piotra Stasika to osobista refleksja na temat życia współczesnego człowieka w mieście. Reżyser przenosi na ekran dwadzieścia jeden historii nowojorczyków, który układają się w obraz społeczeństwa dwudziestego pierwszego wieku.
21 osób, 21 historii. Piotr Stasik losowo wyławia pasażerów nowojorskiego metra, pokazuje ich codzienne życie, problemy i emocje. Z tych historii wyłania się spójny obraz współczesnego wielkomiejskiego społeczeństwa, tęskniącego za prawdziwymi relacjami, złaknionego komunikacji, więzi międzyludzkich i miłości. Dynamicznym zdjęciom nowojorskiej metropolii towarzyszą intymne zwierzenia nieznajomych i klimatyczna, transowa muzyka.
„Miałem wrażenie, że ludzie mówią mi rzeczy, których nie powiedzieli dotąd nikomu. Kontakty były krótkie, ale intensywne. Wiele mnie kosztowały. Zaczepianie ludzi z początku było przygodą, później stało się trudnym obowiązkiem, gdy zaczęły wchodzić w grę względy kompozycyjne i brakowało mi np. 40-letniej kobiety albo starszego mężczyzny. Nagrałem 50 osób, głównie samotnych. Wszystkie chciały się ze mną zaprzyjaźnić. Zacząłem odczuwać koszmarne zmęczenie. Równocześnie przekonywałem się, że film może służyć do podsumowania własnego życia, być narzędziem autoanalizy, nawet rodzajem terapii, spojrzenia na siebie obcym okiem, uwolnienia” – mówił reżyser w rozmowie z Tadeuszem Sobolewskim w „Gazecie Wyborczej”.
Film dostał nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej oraz otrzymał wyróżnienie za najlepszą reżyserię w konkursie Fiction / Non-fiction na Millennium Docs Against Gravity w 2017 roku.