Metamorfoza
Gdzie przebiega granica między rzeczywistością a projekcją?
Prace Charlotte Aeb badają ten próg, przekształcając dwuwymiarowy obraz w trójwymiarową formę. Twarz ulega dekonstrukcji, zamieniając się w hybrydową postać — część człowieka, część czegoś innego. Poprzez to zniekształcenie artystka zgłębia kruchość percepcji i sugeruje, że świat, podobnie jak tożsamość, nigdy nie jest stały, lecz pozostaje w ciągłej transformacji.
W centrum jej procesu znajdują się maski gliniane oraz płyty gipsowe pokryte substancjami światłoczułymi, które artystka naświetla światłem, aby drukować obrazy analogowe. Ta technika pozwala jej łączyć rzeźbę i fotografię, tworząc obiekty ożywione.
Pochodząca z Fryburga Charlotte Aeb czerpie część inspiracji ze wspomnień dzieciństwa, naznaczonych karnawałem. To doroczne wydarzenie, bogate w symbolikę i rytuały, wywarło głęboki wpływ na jej wyobraźnię. Dla niej maska jest gestem wyzwalającym, środkiem metamorfozy, sposobem eksploracji nowych aspektów tożsamości, a nawet formą protestu.
W laboratorium powracają gesty, rytmy i przyzwyczajenia, jakby były zapisane nie w umyśle, lecz w samym ciele. Relacja z chemią, ze światłem, z czasem odsłaniania staje się rytuałem samym w sobie, formą pamięci technicznej i zarazem zmysłowej. Druk fotograficzny i odlewanie stają się sposobami ucieleśnienia gestu.
Choć współczesny, ten proces rezonuje ze starożytnymi praktykami, takimi jak odlewy masek pośmiertnych — próbami zachowania wizerunku twarzy poza granicą śmierci. Przed wynalezieniem fotografii były one jednymi z nielicznych środków upamiętnienia zmarłych. Później fotografia post-mortem przedłużyła to pragnienie uchwycenia obrazu poza zniknięciem. Reinterpretując te gesty, Charlotte Aeb łączy odlew i obraz, by badać pamięć.
Poprzez tę praktykę Aeb stawia pytania o kruchość percepcji i niestabilność tożsamości, a jednocześnie ukazuje niemożność pełnego uchwycenia rzeczywistości. Maska, centralny element jej pracy, ucieleśnia uporczywą dwoistość między pamięcią a metamorfozą, stając się palimpsestem, kruchym świadkiem tego, co było i tego, czego już nie ma.
Charlotte Aeb jest artystką wizualną i fotografką mieszkającą w Lozannie (Szwajcaria). Od ponad dziesięciu lat łączy fotografię, instalację i eksperyment, by badać kruchą granicę między rzeczywistością a fikcją, uchwytując momenty, gdy stają się nierozróżnialne. Od 2020 roku jej badania koncentrują się na przestrzeniach liminalnych — strefach przejściowych, w których pustka staje się językiem. Jej prace podejmują temat metamorfozy, percepcji oraz dobrowolnego zawieszenia niewiary, leżącego u podstaw naszych zbiorowych fikcji.
Po ukończeniu studiów w 2015 roku podróżowała przez Hongkong, Tajwan, Hanoi, Hobart i Sydney, wystawiając w małych galeriach po drodze. W 2017 współreżyserowała krótkometrażowy film zaprezentowany na Lausanne Underground Film Festival oraz w UpLink Cinema w Tokio. Następnie zaangażowała się w projekty eksperymentalne, takie jak PORNFOOD (2018), cykl wideo we współpracy z muzykami noise, pokazany w Galerie Meovco i w Nowosybirsku, a także w projekt interaktywny wspierany przez Migros Cultural Percentage, prezentowany w Galerie Strates i Galerie 3000 w Bernie.
Laureatka Nagrody Dnia Sztuki w Nyon w 2019 roku za Curves, rozwijała następnie wystawy i rezydencje w Szwajcarii i za granicą. W 2024 odbyła rezydencję w Muzeum Jeniszy w Vevey i zaprezentowała Derrière l'Évidence w Galerie ArtNow (Carouge). Na początku 2025 roku kontynuowała swoje badania w Acentricspace (Szanghaj), realizując projekt Somewhere, The Sun is Melting — fotograficzno-audiowizualne studium rozpadu rzeczywistości i kruchości naszej zbiorowej wiary w fikcję. W marcu 2025 roku zaprezentowała Where the Void Begins — wystawę indywidualną w Artsight Gallery (Sztokholm). Jej prace wkrótce będzie można zobaczyć na OFF Bratislava.
Równolegle Charlotte Aeb jest członkinią kilku kolektywów artystów i fotografów (Strates, Pool Collective, aperti, EAF). Dla niej uczestnictwo w kolektywach to sposób na inne tworzenie, na spotkania, nawiązywanie relacji i dzielenie się znaczącymi chwilami z innymi.
Wernisaż:
19.09.2025 | 19:30
Godziny otwarcia:
Wtorek–Czwartek | 10:00–18:00
Piątek | 12:00–20:00
Sobota–Niedziela | 12:00–17:00
Galeria Sztuki Nowoczesnej Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy